اکوسیستم استارت آپ

 

استارت ­آپ در کشورها، سازمان­ها و نهادهایی که در این رابطه فعالیت و قانون­ گذاری می­ کنند، متفاوت تعریف شده است و هر جایگاه تصمیم­ گیری، تعریف مختص به خود را ارائه کرده است. بررسی تعاریف مختلف ما را به این نقطه می­ رساند که تعریف پذیرفته شده در نهاد SEP 1 تعریفی مناسب است که به صورت زیر می ­باشد:

 

 

"استارت ­آپ مجموعه­ ای موقتی است که به منظور رسیدن به یک مدل کسب و کار تکرار شدنی و مقیاس ­پذیر، طراحی و ایجاد شده است. بدین ترتیب، استارت­ آپ می ­تواند یک مشارکت کاملا جدید یا یک بخش جدید یا یک دپارتمان اقتصادی جدید در یک شرکت موجود باشد."

جهت درک بهتر لازم است برخی واژگان این تعریف، بسط داده شوند.
مجموعه: منظور از آن هر نوع تشکلی از افراد (یا حتی یک نفر)، ابزارها و روابط بین آنهاست، چه به صورت شرکت ثبت شده باشد چه نشده باشد.
موقت: کار یک استارت‌آپ یافتن سریع مدل کسب و کار مناسب طبق تعریف بالا، در کمترین زمان ممکن است. سرعت و زمان عوامل مهمی در موفقیت یک استارت‌آپ هستند. هر چه یافتن مدل کسب و کار بیشتر طول بکشد، شانس موفقیت رقبا بیشتر خواهد بود.
تکرارپذیر: بدین معنی است که بتوان مدل کسب و کار را که با هدف درآمد زایی ایجاد شده است، بارها و بارها تکرار کرد و به ازای هر تکرار، درآمد افزایش پیدا کند. به عبارت دیگر، محصول یا خدمت ارائه شده قابلیت تولید انبوه داشته باشد.
مقیاس پذیر: بدین معنی است که بتوان مدل کسب و کار را در آینده با افزایش منابع مالی، نیروی انسانی و … توسعه داده و روش های ایجاد، ارائه و کسب ارزش را بهتر، سریعتر و بیشتر کرد.

تکرارپذیری و مقیاس پذیری یک مدل کسب و کار، با خود، امکان رشد را به همراه خواهند آورد. بنابراین، هدف یک استارت آپ، رشد سریع است. این دو مفهوم مهم هستند که سودآوری و ثروتمند شدن را برای شما به ارمغان می آورند.
همچنین، لازم است به مفهوم نهفته عدم قطعیت در تعریف استارت‌آپ‌ها دقت کرد. یک استارت‌آپ، دقیقا نمی داند چه روشی جواب داده و چه روشی جواب نمی‌دهد. به عبارت دیگر، استارت‌آپ‌ها همواره با حوزه‌های ناشناخته و آزمایش و خطا مواجه هستند.
علاوه بر این تعریف، در ادامه سعی می­گردد تا نقاط و عبارات کلیدی تعاریف دیگری که در مورد استارت ­آپ وجود دارد، به تفکیک ذکر گردد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

لازم به ذکر است استارت‌آپ مفهوم جدیدی نیست و تنها با انقلاب دات‌کام و توسعه حوزه اینترنت و فضای مجازی، شکل و مفهوم جدیدی به خود گرفته است. در کشورهای توسعه یافته بازار استارت‌آپ‌های فناوری به سرعت به اشباع رسید و در نتیجه شرکت‌ها به منظور افزایش سهم خود در بازار از ایجاد استارت‌آپ‌های جدید حمایت کردند. در عین حال، در کشورهای در حال توسعه، بازار هنوز تا اشباع فاصله زیادی دارد و همین شکاف دیجیتالی جذابیت بازار برای راه اندازی استارت‌آپ‌ها را بیشتر می‌کند.
شکل یک، چرخه حیات استارت‌آپ را نشان می‌دهد. همانطور که مشاهده می‌شود، این چرخه از شش مرحله تحقیق، امکان سنجی، توسعه، معرفی، رشد و بلوغ تشکیل شده است. در مرحله اول یعنی تحقیق و امکان سنجی هنوز استارت‌آپ شکل نگرفته است و تنها یک تیم یا یک فرد به ایده پردازی و بررسی شرایط بازار و ایده خود مشغول است. در این مرحله است که ایده پرداز، نیازمند کمک دولتی یا کمک مالی از طرف خویشاوندان یا دوستان خود است. پس از ورود به مرحله توسعه، استارت‌آپ شکل می‌گیرد و سرمایه گذاران شروع به کمک مالی به این استارت‌آپ می‌کنند. باید توجه داشت که در این مراحل خطر سقوط و مرگ استارت‌آپ بسیار جدی است. در سیلیکون ولی سالانه تنها ۱۰ % از استارت‌آپ‌های سرمایه گذاری شده به موفقیت دست می‌‌یابند. این درصد در اکوسیستم استارت‌آپ لندن برابر با ۱۵ % است.